ज्ञात, अज्ञात
सबै- 
मुखौटा जलाएर 
हात-
फिँजाउदै भन्छु
मेरो- 
पागलपन पनि तिमि
अनि-
आशा पनि तिमि।

हरेक रहर-
हरेक सपनाहरु
रहरहरू-
केही- कल्पना हरू
बेरङी- 
केही- विपनाहरू
बेतुकको-
कल्पना, बहुलठ्ठको 
पाहडको-
त्यो सानो घर
“जिन्जर क्याट, एन्ड ए पग।“

कि आउ-
समाउ हातहरु
न्यानो- 
अँगालोमा बाँधेर 
संसार देखाइदेउ
देखुन दुनियाँले-
तिमि र म, म र तिमि, हामी-भोली।

सुर्यास्त र सुर्योदय बिचको
अन्धकार चिर्दै
उसैको- 
न्यानि स्पर्शको सागरमा
डुबुल्कि-
मार्न लालयित 
मेरा-
साढे दुइसय हाडहरु
प्रत्येक- अंग-प्रत्यंग
एक- 
अर्कामा बिलय हुने कल्पना।

तिमि-मम-तिमि 
हामि-
सुस्तरी- सुस्तरी-एकमुष्ट 
सर्बांङ्ग-
सुम्पदै देह-कफन;

सुनाउँदैछु- 
सर्वत्र हारेँ म तिमिसँग
पर्दैन- 
अब बाँधिराख्न मोहनीमा
जित-
तिम्रै भयो
तिम्रै भए म,
आउ-
समाउ हातहरु
नत्र-
बेहाल भए म।