बुद्ध, गैँडा, सगरमाथा,
वीर बलभद्र, अमरसिंह, 
भिमसेन-
इतिहास र भूगोलले धानेको,
हाम्रो राष्ट्रियता।

धुवाँको क्यामोफ्लाजमा 
बन्द-
स्वेत- श्यामल हिमालहरू,
नेपथ्यमा-
गुन्जिरहेका भजन,
मोटरको घ्यार-घ्यार,
ट्यार-ट्यार, अनि-
सडकको हिलो
छिचोल्दै-
हुइँकिरहेको नेपाल 
यातायात भित्रको-
दुई पंक्तिको लस्कर।

हतार, चटार, लतार-
कोकोहोलो अनि-
विवशता
मेरो राष्ट्रियता-
मेरो नेपाल-
राम्रो नेपाल।

यो सडक, त्यो सडक-
मान्छे, 
मोटर-पोखरी छिचोल्दै,
निस्किएको-
रहेछ त्यो जुलूस;
किन?- खै।
कसका लागि?- खै।
के का लागि?- खै।

सुनेर- भनेर आएको,
हाम्रो पार्टी, अर्को पार्टी,
फेसबुक, ट्विटर, युट्युब-
नास्ता-खाजाको लागि,
कतै लुट्नै पो- 
पाइन्छ कि भनेरे आएको। 

उल्टा पाइला-
उल्टा हात, उल्टो शीर-
गति उल्टो, यात्रा उल्टो,
गन्तव्य उल्टो-
उत्साह- असिम,
मानौं: पहिलो-
सुल्टो जुलूस हो इतिहासको।

बुद्ध वाज बोर्न इन नेपाल,
रेल, पानीजहाज-
यो, त्यो- सबैजना शहीद,
तिमीहरू “गणे”- 
हामी “मण्डले”,
हाम्रो रबि- राम्रो रबि-
राजा आउ- देश बचाउ, 
जस्तो के.पु.से.- दुर्गे छान्न्ने-
सबै उस्तै-
सबै हनुमान- सबैको पुच्छर लामो,
हजारौं मुद्दा- अनगिन्ती रमिता।

न जोडेर, न घटाएर-
सावित गर्न सक्छ ऊ,
अनवरत अस्तित्व-यात्रा-
सवेरै हायनाहरू हाँस्छन्,
सम्साँझै कुखुरा बास्छन्।

अस्तित्व खोज्दै- हराउँदै- 
भुल्दै- युगौँदेखि-
जिन्दगी रमिरहेको थियो,

पहाड मन:
अस्तित्व यात्रामा
समय — यन्त्र- 
सम्झनाहरू बजाइदिन्छ।

फेरि-
नोस्ट्यालजीया फ्यान्टासी,  
हिजोको, भविष्यको-
अनि, 
बेरङ्गी सपनाहरूको,
वर्तमानको अलार्म क्लक:
हु केयर्स? स्वप्न स्वर्ग। 
स्वप्न वर्तमान। अथवा-
नो रमिता। नो जुलूस। नो मुद्धा।
मेरो निन्द्रा। मेरो देश।