मौनताको अर्थ धेरै छ यसोधरा,
शव्दमा त अर्थ सिमित हुन्छ,
भाव- आँखामा लुकेको हुन्छ,
छातीभित्र उम्लिएर नफुटेका प्रश्नहरूमा।

कुनै बन्धनले बाँध्न सकेन उसलाई,
न दरवारले- न पत्नि प्यारले,
न नवजात पुत्रको अनुहारले,
सर्वज्ञान सम्पन्न भूतपूर्व राजकुमार
उ आज तिम्रो सामु नाजवाफ उभेको छ।

तिमीले सोधेको कुरा सोध्न सक्दैन कसैले;
किन भाग्यो उ सबैदेखी?
के दरवारमा ज्ञान सम्भब थिएन?
कि ज्ञान जङ्गलमा मात्रै फुल्छ?
बाधक थियो कि तिम्रो प्रेम?
बाधक थियो कि शीशुको त्यो मुस्कान?
बाधक थियो  कि राजमहला सुनौला झ्यालहरू?

आज- उसको मौनताको अर्थ के यसोधरा?
तिम्रो प्रशनको उत्तर के त्यही हो त?

चिवर वस्त्रमा यतिखेर राजमहलको ढोकामा,
उभिएको छ यौटा भुतपूर्व राजकुमार,
माग्न आयो कि दिन आयो उ?
केहि बिर्सेको थियो र लिन आयो कि?

शब्दमा त उत्तर छैन यसोधरा,
भेट्नै परथ्यो र भेट्यो तिमिलाई,
सोध्नै परथ्यो र सोध्यौ तिमिले।
तर सर्वज्ञान सम्पन्न उसमा,
यतिखेर तिम्रो प्रश्नको उत्तर छैन
यसोधरा, उ गुरु त बन्यो,
तर तिमी सामु मौन उभिएको छ ।

समय छ बलवान, समयमै छ सबैकुरा,
आखिर तिमिले त्यो मौका पनि पायौ,
कि राहुललाई एकैपल्ट ढाल र तरवार देऊ;
तिम्रो प्रश्नको तैपनि उत्तर छैन यसोधरा,
तिमिलाई निर्जन बनाएर गएको थियो उ;
जसको उत्तर-बुद्धले समेत दिन सकेन,
ज्ञान प्राप्तिको लागि गएको उ;
यतिखेर बुद्ध पनि मौन छ।

काहीँ छैन, कसैसित छैन तिम्रो प्रश्नको उत्तर;
यसोधरा- समयसँगै तिम्रो प्रश्न पनि मौन भएको छ,
त्यसैले त आजभोली कोहि-कतै प्रश्न गर्दैनन् मौन-बुद्धलाई।